Lintwormen leven in de dunne darm en variëren in lengte van minder dan een centimeter tot enkele centimeters lang. Lintwormen zijn tweeslachtig, waardoor ze zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen bezitten en zichzelf dus kunnen vermenigvuldigen. Met zuignappen en haken aan de kop hecht de worm zich vast aan de wand van de darm. Het lichaam bestaat uit segmenten die pakketten met eitjes bevatten. Om een lintworminfectie te genezen, moet de kop van worm vernietigd worden. Als dit niet gebeurt, dan zal de worm opnieuw tot leven komen.

Dipylidium caninum

Honden hebben over het algemeen last van de vlooienlintworm: de Dipylidium caninum. Vlooien en luizen dienen als tussengastheer van deze worm en bevatten de eitjes. Besmetting vindt plaats via de bek wanneer de hond de vlooien of luizen oplikt. In de darmen van de hond groeit de lintworm uit tot een volwassen exemplaar dat weer eitjes legt.

Ook mensen kunnen besmet raken met de Dipylidium caninum wanneer zij via de mond een vlo of luis binnen krijgen.

Symptomen

Lintwormen onttrekken in de dunne darm voeding aan de hond of kat, maar in mindere mate dan spoelwormen, haakwormen of zweepwormen dat doen. Daardoor vertonen honden en katten normaal gesproken geen ziekteverschijnselen of gewichtsverlies. In geval van een zware lintwormbesmetting kan dit in het uiterlijk zichtbaar worden.

Eitjes

De eitjes van de lintworm verlaten het dier via de ontlasting. Verse segmenten zijn ongeveer een halve centimeter lang, lijken op rijstkorrels en kunnen zich bewegen. In sommige gevallen zijn deze ook zichtbaar in de vacht rondom de anus van de hond of kat, waar ze jeuk kunnen veroorzaken. Dit uit zich bij de hond vaak in het zogenaamde ‘sleetje rijden’: de hond schuurt met zijn achterwerk over de grond waarbij hij zich met de voorpoten voortbeweegt. ‘Sleetje rijden’ kan echter meerdere oorzaken hebben die niet wormgerelateerd zijn.

Taenia

Katten kunnen ook last hebben van de Taenia, een lintwormsoort waarmee besmetting vooral plaatsvindt door het eten van geïnfecteerde knaagdieren. De symptomen zijn hetzelfde als bij infectie door de Dipylidium caninum bij de hond: op rijstkorrel lijkende segmenten in de ontlasting en rondom de anus. Ook de Taenia is over het algemeen niet schadelijk omdat de worm maar weinig voedsel opneemt. In geval van zware besmetting is het echter mogelijk dat de kat gewicht verliest en de vacht ruw en dof wordt.

Bij honden is de aanwezigheid van deze lintworm minder gebruikelijk aangezien zij geen knaagdieren vangen.

Preventie

De kans op besmetting met de Dipylidium caninum en Taenia kan beperkt worden door uw hond en kat en de omgeving vrij van vlooien en luizen te houden.